"Męska sprawa" ukazuje, na przykładzie otoczenia trzynastoletniego Bartosza, przepaść między światem dorosłych i dzieci, ale także między pojedynczymi dorosłymi i pojedynczymi dziećmi. Poucza, że mimo ciągłego kontaktu z innymi i wspólnego życia, niektórzy ludzie zostają odosobnieni ze swoimi problemami i nie wiedzą gdzie mogą znaleźć zrozumienie, przez co, coraz bardziej się w sobie zamykają. Jednym słowem "Męska sprawa" mówi o samotności, a głębiej - o samotności w tłumie i o nieumiejętności rozmawiania o uczuciach.

Głównym bohaterem jest nastoletni Bartek, który ma problemy w szkole. Jedynym odzewem na te trudności ze strony ojca jest bicie chłopca pasem. Poniżanie syna widzi i matka, i braciszek, jednak ich jedyną reakcją na cięgi jest ucieczka: matka wraca szybko do zlewu, braciszek chowa się pod stołem. Nie pomagają Bartkowi, zostawiają go samego z problemem. Nie potrafią rozmawiać ani z nim, ani z despotycznym ojcem. Chłopiec nie znajduje pocieszenia u najbliższych, nic więc dziwnego, że w kontaktach z dyrektorem czy nauczycielem, jest jeszcze bardziej skryty i nieśmiały. W stosunku do kolegów zachowuje się zwyczajnie - żartuje, gra w piłkę. Jednak tak naprawdę nie darzy żadnego z nich zaufaniem i nie dzieli się z nikim swoimi odczuciami. Jedynym prawdziwym przyjacielem zdaje się być pies ze schroniska - czyżby dlatego, że jemu wystarczy opieka i nie musi z nim rozmawiać, a nawet jeśli zwierze zostaje "głuchym" powiernikiem, to Bartek nie lęka się wyśmiania?

Bartkowi z trudem przychodzi rozmowa, nie chce mówić nic na temat tego, co dzieje się u niego w domu. Jednak nie rozwiązuje to jego problemu, bark otwartości tylko je mnoży - nieomal zostaje wyrzucony ze szkolnej drużyny piłkarskiej. Nawet na końcu, gdy jego trener już wie o wszystkim, nie chce pojednania z dorosłymi, ich pomocy. Odrzuca wyciągniętą rękę, bo już raz się zawiódł na dorosłych - chodzi o rodziców. To przez nich nie jest w stanie uwierzyć w prawdziwość, szczerość innych. W rezultacie - cały czas jest samotny.

Jednak to nie tylko on jest sam - dotyczy to jego matki i ojca, którzy choć są małżeństwem i żyją pod jednym dachem, w rzeczywistości żyją jakby osobno. Ona jest mu uległa i żyje w jego cieniu, składając plastikowe lalki. On - bezrobotny, wyładowuje się na synu. Oni również nie potrafią rozmawiać o swoich przeżyciach i frustracjach.

"Męska sprawa" to film o współczesności. Jest krótki, prosty, zwykły, codzienny, ale jakże prawdziwy i przejmujący. Dotyczy przeciętnych ludzi i aktualnych spraw. Można w nim znaleźć akcenty ze swojego własnego życia, dzięki czemu łatwiej jest się ustosunkować do bohaterów i wydarzeń. Kolejnym plusem obrazu jest Bartosz Idczak (Bartek) - naprawdę mnie wzruszył kiedy płakał po usłyszeniu, że jego pies musi być uśpiony.

Myślę, że film zbliżony jest formalnie i treściowo do "Cześć, Tereska" Roberta Glińskiego, jednak szczerze przyznam, że to "Męska sprawa" podobała mi się bardziej. Nominacja do Oscara w kategorii najlepszy film krótkometrażowy, była jak najbardziej zasłużona